تهران - تحریریه - هادی ثروتی کارشناسی سیاسی به بررسی برجام اروپایی با تاکید بر بی حاصل بودن امید بستن به اتحادیه اروپا پرداخت.

درعرصه بین المللی دولت‌ها بر اساس منافع ملی خود تصمیم می گیرند وچالشهای موجود در سطح جهانی را مرتفع می سازند. کشورهای اروپایی نیز از این قاعده پیروی می کنند و با نوسان درنظام توزیع قدرت تلاش دارند که نقش و موقعیت و جایگاه خود را دراین عرصه تعریف و تبیین نمایند.ورود اروپا به بحث فناوری صلح آمیز هسته ای ایران درقالب مذاکرات برجام وطی فراز ونشیبهای طولانی در این عرصه منتج به آن شد که برنامه جامع اقدام مشترک شکل بگیرد و این معاهده بین المللی با حمایت شورای امنیت قابلیت اجرایی پیدا نماید. عدم پایبندی آمریکا به این معاهده وخروج یکطرفه ترامپ از برجام شرایطی را رقم زد که جمهوری اسلامی علیرغم بی اعتمادی به امریکا؛ در روند تامین منافع خود ضمن ادامه پایبندی به برجام به اروپایی ها هم به دیده تردید بنگرد.توافق اروپا ' روسیه و چین با ایران دراجرایی ساختن برجام ( علیرغم خروج امریکا ) واصرار اروپا بر ماندن ایران دراین معاهده؛ زمینه هایی مثبت درجهت اجرایی شدن برجام اروپایی را برهمگان متصور می ساخت. اما علیرغم گذشت چندین ماه از خروج امریکا از برجام و تعهد اروپایی ها به ایجاد ساز و کارهایی مناسب جهت تعامل با جمهوری اسلامی؛ متاسفانه نه تنها اروپایی ها هنوز بسته پیشنهادی مدونی ارایه نکرده اند بلکه دولت در یک خود فریبی مجدد همانند برجام،تمامی امور نظام در ابعاد اقتصادی و...را به اجرایی شدن شروط مبهم ونامشخص برجام اروپایی گره زده است. رهبر انقلاب درنشست خرداد ماه خود با دولت ؛ ضمن اشاره به تجربه مذاکره با آمریکا دربرجام و اظهار بی اعتمادی و بد بینی نسبت به اروپایی ها ؛ شرایطی را برای مذاکره با اروپا مشخص کردند.ایشان فرموده بودند که مشکلات اقتصادی ومسایل داخلی نظام به برجام ومداکرات با اروپایی ها گره زده نشود.راهکار حل مشکلات اقتصادی را در داخل جستجو کنید نه درخارج ...که متاسفانه نه دولت و نه مجلس به آن توجه نکردند بلکه بدنبال تحقق خواسته های موگرینی واروپا درتصویب اف.ای.تی.اف بودند. شرط دیگر رهبر انقلاب محکوم کردن آمریکا درشورای امنیت توسط دیگراعضای برجام درقالب یک قطعنامه آنهم بدلیل خروج یکطرفه اش از این معاهده بودکه نه تنها اعضای فوق چنین اقدامی نکردند بلکه اروپایی ها صرفا به یک تاسف بسنده کردند شرط سوم رهبر انقلاب آن بود که اروپایی ها تعهد دهند که به موضوع اقتدار منطقه ای وقدرت موشکی ایران ورود نکنند اما مشاهده نمودیم که تقریبا تمامی روسای اروپایی به بحث نفوذ ایران درمنطقه واقتدار موشکی ایران حاشیه زدند. شرط چهارم تعیین شده توسط رهبر انقلاب آن بود که اروپایی ها فروش کامل نفت ایران را تضمین کنند اما متاسفانه اروپایی ها نه تنها فروش نفت را تضمین نکردند بلکه درطول این ایام خرید نفت خود را از ایران بشدت کاهش داده اند.درواقع این حرکت اروپایی ها نشان از عدم حسن نیت آنان است که دستگاه دیپلماسی ما باید از خواب بیدار شده واین حرکت سو را رصد کند. شرط اساسی دیگری که رهبر انقلاب بر آن تاکید داشتند این بود که اروپایی ها کانال نقل و انتقال مالی و پولی ناشی از تعامل با ایران را کارسازی کنند.باید اذعان کرد که اروپایی ها تاکنون در این رابطه صرفا وعده داده اند وهنوز کانالهای تضمینی واقعی ارایه نکرده اند. نگارنده مدتی قبل به دستگاه دیپلماسی پیشنهاد داد که منتظر شرایط و بسته پیشنهادی اروپایی ها نباشید واز موضع برتر بسته ای پیشنهادی راتهیه وبرای اتمام حجت به اروپایی ها ارایه کنید اما وزارت خارجه نه تنها به این راهکار توجه نکرده بلکه چشمان منتظر خود را به دست های ....اروپایی ها دوخته تاببیند چه زمانی مشت خود را برای ما باز خواهند کرد. در هر حال قراین وشواهد حکایت از آن دارد که در این چند ماه خروج امریکا از برجام اروپایی ها نه تنها اقدام عملی اعتماد سازی انجام وارایه نکرده اند بلکه با اتخاذ سیاست دفع الوقت وگذران زمان سعی دارند که در دقایق پایانی ودر آستانه اجرایی شدن تحریمهای دوم آمریکا ؛بسته ای دهان شیرین کن (شکلاتی) را بما ارایه دهند ودر شرایطی اجباری وبا دادن حداقل امتیاز از ما موافقت لازم را گرفته وما را به پذیرش و حضور در برجام وادار نمایند. از آقای ظریف می پرسم :شما که برای تحقق شروط مقام معظم رهبری تلاش عمده ای انجام ندادید؛اگر در این چند روز باقیمانده به ۱۳ آبان بسته پیشنهادی اروپایی ها شکلاتی و فریبکارانه وحداقلی بود چه اقدامی خواهید کرد؟ آیا باز هم راه اعتماد به اروپا را در پیش خواهید گرفت؟ دکتر هادی ثروتی پایان خبر/